Παναγιώτης Βότσης
Η ελληνική ομάδα της 4Χ100μ μεικτή γυναικών δεν κατάφερε να πάρει στις λεπτομέρειες την πρόκριση για το Παρίσι σε ένα πικρό τελευταίο πρωινό για τα ελληνικά χρώματα με 0/3 από τις προσδοκώμενες προκρίσεις.
Το ότι είχαν ελπίδες το γνώριζαν και οι ίδιες. Είχε φανεί από όταν ανακοινώθηκε η λίστα συμμετοχής ότι το 4:03 μικρό, πάνω από την επίδοση της Δανίας (4:03.33) θα έδινε πρόκριση όπως είχε γράψει και στην ανάλυσή του το Athlead, και αυτό συνέβη. Η Ελλάδα σημείωσε νέο πανελλήνιο ρεκόρ 4:04.01 μετά από 9 χρόνια μεν, αλλά έμεινε στην 18η θέση της κατάταξης και 0.68 μακριά από το μεγάλο όνειρο.
Τα συναισθήματα είναι βαριά σήμερα στην τετράδα των Δράκου-Ντουντουνάη-Κοντογεώργου-Δρασίδου, και πρέπει να είναι, γιατί χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία που θα έστελνε άλλες δύο Ελληνίδες σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αν όμως κάποιος θέλει να δει τα πράγματα ως τρίτος παρατηρητής, ίσως πρέπει να πάει πίσω στο ευρωπαϊκό του 2021, όταν έπεσε ξανά αυτή η ομάδα σκυταλοδρομίας σε διεθνή διοργάνωση μετά από 6 χρόνια παντελούς απουσίας. Τότε στη Βουδαπέστη οι Σαχά-Ντουντουνάκη-Δρασίδου-Δράκου είχαν ακυρωθεί στον αγώνα όμως έλαμπαν από χαρά και είχαν τέσσερα μεγάλα χαμόγελα. Γιατί αυτό που είχε σημασία ήταν ότι ήταν παρούσες για να δείξουν ότι υπάρχει η γυναικεία κολύμβηση στην Ελλάδα και αξίζει στήριξη. Τρία χρόνια μετά η Εθνική ομάδα έφτασε στο παρά πέντε (0.68 για την ακρίβεια) από την Ολυμπιακή πρόκριση, το ύψιστο κατόρθωμα στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Η ομάδα εμπνέει και θα συνεχίζει να εμπνέει μέχρι να αναλάβει η νέα φουρνιά και να διεκδικήσει αυτή την κορυφή, πλέον για το Λος Άντζελες το 2028. Ακολουθούν οι δηλώσεις των αθλητριών στο athlead.gr στη μεικτή ζώνη:
Νόρα Δράκου – ύπτιο
«Εντάξει, είχαμε πιστέψει στην πρόκριση να σου πω την αλήθεια. Πιστεύαμε ότι εκεί στο 3:03 θα έκλεινε και εκεί έκλεισε. Θεωρώ ότι ήταν ένας χρόνος που τον είχαμε. Δεν ξεκίνησα πολύ καλά εγώ και δεν τις έδωσα την ώθηση που χρειάζονταν, όπως είχα κάνει στη Φουκουόκα. Το πάλεψα όσο μπορούσα. Νομίζω ότι όλες μπήκαμε με τη νοοτροπία ότι πάμε να προκριθούμε, αλλά ξέραμε πόσο δύσκολο είναι. Ξέρουμε πόσο δυνατές είναι οι άλλες ομάδες, ειδικά στις μεικτές. Όλες οι χώρες έχουν από μια “καλή”, οπότε σα σύνολο μπορούσαν να κολυμπήσουν γρήγορα. Νομίζω ότι πρέπει να κρατήσουμε μόνο την προσπάθεια, ότι κάναμε πανελλήνιο ρεκόρ σε ένα πρωτάθλημα που δεν κύλησαν πολύ καλά τα πράγματα για τους περισσότερους. Κάναμε την υπέρβαση. Πρέπει να είμαστε χαρούμενες, πρέπει να είμαστε περήφανες. Το μήνυμα που θέλουμε να δώσουμε στην Ελλάδα και στα κορίτσια που μας βλέπουν και στην γυναικεία κολύμβηση, είναι ότι υπάρχει ομάδα, υπάρχει θέληση. Να παλέψουν όλες για να μπορέσουν μια μέρα να στελεχώσουν αυτή την ομάδα και να προκριθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Άννα Ντουντουνάκη – πεταλούδα
«Εγώ δεν μπορώ να πω ότι ήταν άσχημο. Βλέπω όμως πως έκανα πολύ κακή αντίδραση στην αλλαγή, δε μου συμβαίνει συχνά. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να είμαι προσεκτική γιατί ο Γιώργος (Ασπουγαλής) επειδή είναι άνδρας, έρχεται πιο γρήγορα, πιο δυναμικά στην mixed και φοβήθηκα λίγο ότι επειδή η Ελένη (Κοντογεώργου) είναι κοπέλα και είναι διαφορετικά τώρα. Επίσης δεν ήθελα επ’ ουδενί να χάσουμε κάτι λόγω ακύρωσης, θα το θεωρούσα μεγάλη βλακεία. Έφυγα με αρκετή ασφάλεια, εκεί θα μπορούσα να έχω δώσει κάτι παραπάνω, από εκει και πέρα κολύμπησα στους χρόνους μου. Είναι η τελευταία μέρα των αγώνων για όλους μας και νιώθω την κούραση πάνω μου. Δεν είναι εύκολο να διατηρείσαι μία εβδομάδα στην ίδια κατάσταση. Το οποίο νομίζω ισχύει και για όλες τις χώρες, γιατί αν παρατηρήσουμε λίγο και τις υπόλοιπες, δεν είναι ότι έκαναν εξωπραγματικούς χρόνους για πρωί. Νομίζω ότι ήταν αρκετά τίμιος χρόνος, δεν μπορώ να πω ότι είναι κακό. Μακάρι να μας δοθεί η ευκαιρία να κολυμπήσουμε και στους Ολυμπιακούς, αλλά σε κάθε περίπτωση “πέσαμε μαχόμενες” που λέει ο κύριος Τάσος (Καράμπελας). Πολλά μπορούμε να πούμε, το θα γινόταν αν συνέβαινε αυτό και αν κάναμε εκείνο και αν κάναμε το άλλο. Αλλά είμαστε σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα, τελευταία μέρα πρωί, και κάναμε πανελλήνιο ρεκόρ».
Ελένη Κοντογεώργου – πρόσθιο
«Ήρθα εδώ για να το παλέψω, να το διεκδικήσω, να πάω πολύ καλύτερα από αυτό που είχα κολυμπήσει στη Φουκουόκα, το οποίο δεν ήταν αντιπροσωπευτικό. Κατέβασα το χρόνο μου και την αντίδρασή μου στο βέλτιστο. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα, ημουν ανταγωνιστική. Δεν μου έφυγαν οι διπλανές μου, δεν αγχώθηκα, το πίστεψα. Δεν ήρθε το επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά κάναμε ένα πανελλήνιο ρεκόρ που το είχαμε στο μυαλό μας, πιστεύαμε όμως ότι θα μας δώσει και την πρόκριση. Από εδώ και πέρα απλά περιμένουμε και ελπίζουμε. Δύσκολο πολύ, αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία».
Μαρίλεια Δρασίδου – ελεύθερο
«Είμαι ικανοποιημένη για το πανελλήνιο ρεκόρ, λίγο γλυκόπικρη γεύση ως προς τημν πρόκριση. Για την προσωπική μου επίδοση, η αλήθεια είναι ότι ήθελα να πάω πιο γρήγορα, παρόλα αυτά έμεινα σταθερή στο 55.7 που είχα κολυμπήσει και στη Φουκουόκα. Η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα με την αλλαγή μου γιατί ήμουν οριακά άκυρη. Έβλεπα την Άννα να έρχεται και κάπου εκεί λίγο το χάσαμε. Έχω ταλαιπωρηθεί το τελευταίο διάστημα, οπότε σίγουρα θα ήθελα να είναι κάτι καλύτερο. Δεν βγήκε. Αλλά πραγματικά έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό. Ήθελα πάρα πολύ αυτή την πρόκριση, την περίμενα πως και πως. Πιστεύω ότι μπορούμε να πάμε πιο κάτω, αλλά αυτό βγήκε».
