Παναγιώτης Βότσης
Ο Απόστολος Σίσκος ολοκήρωσε μία ονειρική για τον ίδιο χρονιά με την πολύ τιμητική 14η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού και αποκάλυψε τις πρώτες του σκέψεις στο athlead.gr.
Αποστολή Παρίσι | Παναγιώτης Βότσης
Ο τρομερός Έλληνας κολυμβητής τερμάτισε σε 1:57.77 τον αγώνα του στον ημιτελικό των 200μ ύπτιο, ένας χρόνος αρκετά πιο αργός από το ρεκόρ του, αλλά ο χρόνος που μπορούσε να κάνει σήμερα, με τις ειδικές συνθήκες των Ολυμπιακών.
Στη μεικτή ζώνη έφτασε αρκετά συνειδητοποιημένος για το τι είχε μόλις ζήσει: «Σίγουρα είμαι πολύ περήφανος. Δεν μπορώ να είμαι σε καμία περίπτωση δυστυχισμένος. Η αλήθεια είναι ότι έζησα αυτή τη μοναδική εμπειρία η οποία θα μου φανεί πολύ χρήσιμη σε επόμενους αγώνες. Δεν έχω λόγια, αλήθεια είμαι πολύ χαρούμενος που βρέθηκα εδώ».
Τα δάκρυα που είχε στα μάτια του δεν ήταν στεναχώριας, αλλά ανακούφισης, καθώς βγήκε όλη η πίεση που είχε μέσα του μέχρι τώρα: «Μου βγαίνει η πίεση από όλη τη χρονιά. Γιατί ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά. Ήξερα τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα και σε ευρωπαϊκά και σε παγκόσμια πρωταθλήματα. Δεν μπόρεσα να βάλω το κερασάκι στην τούρτα σε αυτή τη χρονιά με έναν Ολυμπιακό τελικό που θα ήταν κάτι πολύ ανώτερο. Αλλά πιστεύω ότι στην επόμενη φορά που θα μου δοθεί αυτή η ευκαιρία θα είμαι έτοιμος και θα ξέρω τι θα πρέπει να κάνω σε ανάλογη διοργάνωση, έτσι ώστε να τα καταφέρω. Σίγουρα όλες αυτές οι εμπειρίες μου δίνουν μεγάλο κίνητρο, έχω κλείσει την καλύτερη χρονιά μέχρι στιγμής στην καριέρα μου. Έχω πάρει μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό ανδρών, έχω μπει τελικό σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα, σε τελικό Ευρωπαϊκού 25άρας, σε ημιτελικό σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Όλα αυτά στα 19 μου, οι πράξεις νομίζω τα λένε όλα».
Σε αυτή την πορεία δεν είναι σίγουρα μόνος του και ήταν η κατάλληλη ώρα να πει τα “ευχαριστώ”: «Θέλω να ευχαριστήσω πρώτα απ όλα τον προπονητή μου, Στέφανο Ζαφειριάδη, για όλα όσα έχει κάνει φέτος, με έχει αλλάξει σε πάρα πολλά πράγματα και το χρωστάω. Το οφείλω σίγουρα στην οικογένειά μου που με έχει στηρίξει πάρα πολύ και έχει κάνει όλες αυτές τις τεράστιες θυσίες για να είμαι εγώ εδώ. Πιστεύω πως τους έκανα χαρούμενους, όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα, όπως και όλους αυτούς που με στήριξαν μέχρι εδώ. Από γυμναστές, φυσικοθεραπευτές, από φίλους και συγγενείς. Νιώθω μία πολύ μεγάλη ανακούφιση κυρίως γιατί τώρα μου έφυγε η πίεση, δεν ξέρω έτσι κι αλλιώς αν θα άντεχα άλλη μια κούρσα. Νομίζω ότι άδειασα, έδωσα ό,τι είχα κι ας ήταν αυτό το αποτέλεσμα. Θα κάτσω να ηρεμήσω, να ξεκουραστώ, να αδειάσει το μυαλό μου, έτσι ώστε να μπορέσω να μπω δυνατά στην επόμενη χρονιά».
Στον δικό του απολογισμό της διοργάνωσης περιλαμβάνεται έστω και σαν ιδέα ακόμα, το Λος Άντζελες: «Η αλήθεια είναι ότι το αισθάνθηκα από την πρώτη στιγμή που ήρθα στο Παρίσι ότι δεν ήμουν τόσο καλά. Προσπάθησα να το διαχειριστώ, έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό έτσι ώστε να πετύχω τον αρχικό μου στόχο που ήταν ημιτελικός. Όταν μπήκα στον ημιτελικό, ο προπονητής και εγώ λέγαμε ότι μπορούμε και για τον τελικό, ήξερα ότι ήταν και στις δυνατότητές μου γιατί έχω κολυμπήσει πολύ πιο γρήγορα σε ανάλογες διοργανώσεις. Αλλά οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι κάτι ξεχωριστό και δεν είναι σε καμία περίπτωση σαν τις άλλες διοργανώσεις. Δεν είχα εμπειρία πάνω σε αυτό το κομμάτι. Τώρα, ξέροντας αυτή την πίεση που υπάρχει και αυτό το συναίσθημα, νομίζω στο Λος Άντζελες, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα ξέρω πώς να το διαχειριστώ».
