Παναγιώτης Βότσης
Η Άννα Ντουντουνάκη φεύγει από το Βελιγράδι με ένα χάλκινο μετάλλιο στα 50μ πεταλούδα και μία 5η θέση στα 100μ πεταλούδα, αποτελέσματα που δεν είναι αντιπροσωπευτικά του επιπέδου της και της προσπάθειάς της.
Αποστολή Βελιγράδι | Παναγιώτης Βότσης
Η 29χρονη αθλήτρια κατέκτησε με 26.18 το χάλκινο μετάλλιο στο 50άρι και την 5η θέση με 58.34 στο 100άρι. Με 25.65 και 57.25 ατομικά και πανελλήνια ρεκόρ από το 2021 και τους Ολυμπιακούς του Παρισιού ένα μήνα μακριά, η διαχείριση στην ψυχολογία δεν είναι εύκολη και το χάλκινο μετάλλιο είναι η μόνη παρηγοριά.
Μετά τον τελικό των 100μ πεταλούδα η Ντουντουνάκη, έχοντας ολοκληρώσει τις κούρσες της στο Βελιγράδι, μίλησε για όλες τις δυσκολίες που περνάει τους τελευταίους μήνες με τον τραυματισμό της. Σε μία κακή στιγμή στο γυμναστήριο τον Μάιο έπαθε μερική ρήξη συνδέσμου στην ποδοκνημική και βρίσκεται από τότε σε μία μάχη με τον χρόνο για να φτάσει στο Παρίσι σε υψηλό επίπεδο.
Ήρθε στο Βελιγράδι συνειδητοποιημένη ότι δεν είναι έτοιμη ακόμα για να φτάσει τους χρόνους της, ήθελε όμως μία τελευταία αγωνιστική εμπειρία πριν το Παρίσι, χωρίς πόνο πλέον: «Ξέρω ότι δεν είμαι καλά και ότι δεν ήρθα έτοιμη σε ένα πρωτάθλημα που ήξερα ότι οι υπόλοιποι θα είναι. Όσο και να έχεις πρετοιμαστεί είναι δύσκολο να το αντιμετωπίσεις και να το διαχειριστείς. Προφανώς όταν βλέπεις χρόνους τους οποίους θα μπορούσες να είχες κάνει υπό άλλες συνθήκες δεδομένου ότι κολυμπούσα 57 μισό τον Φλεβάρη, είναι δύσκολο να το διαχειριστώ προφανώς».
Για την απόφαση να έρθει στο ευρωπαϊκό, τόνισε: «Το ότι αυτή τη στιγμή μετά από όσα έχουν συμβεί είμαι μακριά από τους χρόνους μου ένα μήνα πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όσο κι αν έχω προετοιμαστεί για αυτό, είναι πολύ δύσκολο. Είπα ότι θα μπω και θα το παλέψω όπως και να έχουν τα πράγματα. Δεν βγήκε αυτό που ήθελα, αλλά είναι κάτι που το γνώριζα. Μπορεί το επίπεδο των επιδόσεων να μην είναι ίδιο με προηγούμενες διοργανώσεις, αλλά δεν παύει να είναι ένα ευρωπαϊκό και είναι δύσκολο να είσαι ανταγωνιστικός όταν δεν έχεις έρθει έτοιμος».
Το μετάλλιο και οι δύο τελικοί με αυτά τα δεδομένα είναι σίγουρα ένα θετικό δείγμα, αλλά δεν αρκούν για τη Χανιώτισσα: «Το ότι παρόλα αυτά είμαι σε ένα επίπεδο που μπορώ να κολυμπω σε τελικούς σίγουρα δείχνει κάτι, απλώς δεν με αντιπροσωπεύει, δεν μου αρκεί. Σίγουρα είναι άδικο πως από τη μία στιγμή στην άλλη χάνεται τόση δουλειά, γιατί μετά πρέπει να δουλέψεις πάρα πολύ για να το ξαναβρείς. Νιώθω ότι δεν μου αξίζει όλο αυτό, αλλά είναι κάτι που το ξέραμε».
Η αναποδιά αυτή δεν είναι σπάνια στον πρωταθλητισμό, είναι όμως η πρώτη φορά που αντιμετωπίζει η ίδια τόσο δύσκολο τραυματισμό, στην χειρότερη δυνατή χρονική συγκυρία: «Σίγουρα όλοι οι αθλητές έχουμε αντιμετωπίσει τραυματισμούς. Δεν είμαι η μόνη, το ξέρω, αλλά όπως και να το κάνεις, όταν αυτό συμβαίνει τρεις μήνες πριν το Παρίσι, κάθε μέρα είμαι εκεί και παλεύω. Κάθε μέρα σφίγγω τα δόντια και μαζεύω τα κομμάτια μου ελπίζοντας ότι την επόμενη μέρα θα μπορέσω να την κάνω καλύτερη. Όλα αυτά τα χρόνια πιστεύω ότι όταν κάποιος πραγματικά προσπαθεί και επιμένει, κάποια στιγμή έρχεται αυτό που θέλει. Αυτό θα συνεχίσω να κάνω και τώρα».
Για το πλάνο της στον ένα μήνα που απομένει μέχρι το Παρίσι, θα ρισκάρει με προετοιμασία στο υψόμετρο, μία επιλογή που για την ίδια και τον προπονητή της Τάσο Καράμπελα, είναι μονόδρομος: «Πραγματικά έχω πει ότι θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ τον επόμενο μήνα. Για αυτό και έχω πει ότι θα λείπω σε προετοιμασίες όλο το επόμενο διάστημα μέχρι τους Ολυμπιακούς για να κάνω ό,τι μπορώ να ανακτήσω το χαμένο έδαφος και να βρω τον καλό μου εαυτό».
