Παναγιώτης Βότσης
Η Γεωργία Δαμασιώτη έγινε το 15ο μέλος της ελληνικής κολύμβησης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού και κατέκτησε ένα σπουδαίο αργυρό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου.
Με πανελλήνιο ρεκόρ Κ23 σε 57.74 η 21χρονη αθλήτρια κολύμπησε κάτω από το 57.92 που χρειαζόταν για το Παρίσι και ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του ευρωπαϊκού βάθρου των γυναικών.
Όσο περίμενε να μιλήσει στην ΕΡΤ έστελνε αγάπη στην κερκίδα όπου βρισκόταν ο πατέρας και προπονητής της αλλά και όλη της η οικογένεια. Όταν ήρθε στη μεικτή ζώνη, 10 λεπτά μετά την κούρσα της, ακόμα δεν είχε σσυνειδητοποιήσει τι είχε μόλις καταφέρει: «Είμαι χαμένη, δεν έχω καταλάβει τι έχει συμβεί. Θα φτάσω στο Παρίσι και θα πω τι κάνω τώρα, Δεν ξέρω αν είναι άσχημο αυτό που θα ακουστεί, αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου η θέση, με ένοιαζε μόνο το όριο».
Για την τεράστια βελτίωση κατά 1.02 στο ατομικό της ρεκόρ από 58.76 σε 57.74, τόνισε: «Δεν είχα πέσει ποτε 100άρι σε παγκόσμια ή ευρωπαϊκά. Αυτό σήμαινε ότι είχα πολύ μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, το ήξερα ότι μπορώ να πάω γρήγορα. Εδώ στους αγώνεςκατοστάρι με κατοστάρι πήγαινε όλο και καλύτερα και φαίνεται πάλι αυτό που λέω, ότι το έχω πετύχει τόσες φορές για να το ξέρω καλά. Το 58.7, το 58.8, το 59.0 τα έχω πάει τόσο πολλές φορές κουρασμένη, τραυματισμένη, που σημαίνει ότι ήμουν για πιο κάτω. Εδώ έβρισκα λαθάκια σε κάθε κούρσα, φτάνοντας τώρα που ήταν το πέμπτο μου κατοστάρι, να διορθώνω ακόμα και τώρα λάθη».
Στη ερώτηση που αφιερώνει τη μεγαλύτερη στιγμή της μέχρι τώρα καριέρας της, ήταν ξεκάθαρη: «Το αφιερώνω στον μπαμπά μου που έχει κάνει τα πάντα για μένα, τα πάντα. Ο μπαμπάς μου είναι ο προπονητής μου και ο θείος μου και άλλος ένας άνθρωπος που βοήθησε πάρα πολύ είναι ο κύριος Γιάννης Κόκκινος, ο γυμναστής μου, που με βοηθάει στο ψυχολογικό κομμάτι πάρα πολύ».
Φέτος όλος ο προπονητικός σχεδιασμός της ήταν για το ευρωπαϊκό. Αυτό σήμαινε ότι πέρασε έναν δύσκολο χειμώνα με πιο αργούς χρόνους, αλλά με υπομονή και επιμονή το πλάνο βγήκε, και δεν θα μπορούσε να είναι πιο χαρούμενη: «Είναι πολύ σπάνιο αυτό. Δηλαδή έχουμε μάθει στον αθλητισμό να δουλεύουμε, να δουλεύουμε και να μην βγαίνει σχεδόν ποτέ αυτό που θέλουμε. Και όταν όντως βγαίνει, δεν ξέρω είναι μαγεία. Θα το αισθανόμουν ακόμα πιο δυνατό όλο αυτό που γίνεται αν δεν είχα το 200άρι στη συνέχεια. Θέλω να είμα συγκεντρωμένη».
Για τα 200μ πεταλούδα που ακολουθούν και στα οποία θα διεκδικήσει και δεύτερη Ολυμπιακή πρόκριση, πρόσθεσε: «Δεν ξέρω αν έχω την ψυχολογία τώρα για τα 200μ πεταλούδα. Ίσα-ίσα νομίζω το ανάποδο. Έχω όμως κάνει την προπόνηση, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αυτό το έχω καιρό, δουλεύω πάρα πολλά χρόνια για αυτό το πράγμα, αλλά όπως είπα δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ. Ελπίζω να μου βγει αυτή τη φορά και εκεί».
