Παναγιώτης Βότσης
Ο Απόστολος Σίσκος αυτή τη στιμή είναι στον έβδομο ουρανό χάρη στο αργυρό μετάλλιο που είναι περασμένο στο λαιμό του, το πρώτο του μεγάλο μετάλλιο σε επίπεδο ανδρών.
Με το αδιανόητο 1:55.42 ο αθλητής του Στέφανου Ζαφειριάδη έφτασε πολύ κοντά στον ευρωπαϊκό τίτλο, αλλά το χαμόγελο δεν σβήνει σε καμία περίπτωση από το μυαλό του γιατί η δεύτερη θέση στην Ευρώπη λίγο πριν γίνει 19 είναι τεράστιο επίτευγμα. Για να θέσουμε λίγο τα πράγματα σε προοπτική, ο Ολυμπιακός τελικός στο Τόκιο έκλεισε στο 1:56.69 και το 1:55.42 θα έδινε την 4η θέση στον τελικό.
Ο ίδιος έφτασε στη μεικτή ζώνη πιο χαρούμενος από ποτέ και ήταν χείμαρρος στις δηλώσεις του: «Πραγματικά δεν μπορώ να περιγράψω πως νιώθω την στιγμή. Είμαι τρομερά χαρούμενος και ακόμα περισσότερο χαρούμενος με το τι πήγα να κάνω στο τέλος και ότι έχασα έναν ευρωπαϊκό τίτλο στα 19 μου, στα 18 μου χρόνια μάλλον γιατί τα 19 τα κλείνω σε πέντε μέρες. Ήταν τεράστιο. Ενθαρρυντικό για τη συνέχεια, για τους Ολυμπιακούς και ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης».
Ως προς την επίδοση που σημείωσε, πρόσθεσε: «Περίμενα ένα μετάλλιο είναι η αλήθεια, η αλήθεια ότι δεν το περίμενα να το κάνω με αυτόν τον χρόνο. Ήταν σοκαριστικός μπορώ να πω και ακόμα πιο σοκαριστικό αυτό που πήγα να κάνω. Πραγματικά θα το επιδιώξω στις επόμενες μου κούρσες. Κολύμπησα ένα δευτερόλεπτο κάτω από τη χθεσινή μου κούρσα, η οποία ήταν πάλι εννοείται ρεκόρ. Πραγματικά δεν μπορώ να το πιστέψω. Αυτό που έκανα αυτή τη στιγμή είναι απίστευτο. Ανοίγουν οι ορίζοντες για πιο κάτω και ανοίγει η όρεξη στο να δουλέψουμε παραπάνω αυτή τη στιγμή».
Για την τακτική που ακολούθησε στην κούρσα αλλά και για το τι είπαν με τον προπονητή του πριν ξεκινήσει, αποκάλυψε: «Ξεκίνησα από νωρίς δυνατά, αυτός ήταν στόχος μου. Ήθελα να μπω από την αρχή στην κούρσα. Δεν φοβήθηκα κανέναν γιατί είχα πιστέψει στον εαυτό μου, στις δυνατότητές μου, στην προπόνηση που έκανα. Με τόνωσε πάρα πολύ ο προπονητής μου. Μου είπε να χαρώ την κούρσα και να το κάνω για μένα, για τον εαυτό μου, αλλά και για αυτούς που με πιστεύουν, την οικογένειά μου. Οπότε πιστεύω ότι το έκανα και με το παραπάνω και ελπίζω να τους έδωσα τρομερή χαρά».
Δεν θα μπορούσε να μην σχολιάσει την κερκίδα, στην οποία οι γονείς του άφησαν τις φωνητικές τους χορδές. Αυτή ήταν άλλωστε και η αναμενόμενη αφιέρωση: «Ήξερα ότι θα υπάρχει καλή ατμόσφαιρα. Μας ευνοεί αυτό εμάς τους Έλληνες εδώ πέρα που υπάρχει μια τέτοια κερκίδα και νομίζω το εκμεταλλεύτηκα στο 100%. Το αφιερώνω στην οικογένεια μου, η οποία έχει κάνει τεράστιες θυσίες, στον προπονητή μου, ο οποίος με πήρε από μία πάρα πολύ δύσκολη χρονιά πέρυσι και με έχει φτάσει δεύτερο αθλητή Ευρώπης αυτή τη στιγμή. Του το αφιερώνω πραγματικά, και θέλω να πάω να τον αγκαλιάσω».
