Παναγιώτης Βότσης
Ο «διάδοχος» του Κριστιάν Γκολομέεβ, Στέργιος Μπίλας αποχαιρετά με ευγνωμοσύνη τον πιο μεγάλο του αντίπαλο, μετά τον εαυτό του.
Μαζί με τον κοινό τους προπονητή, Άκη Οικονόμου, ο Μπίλας ένας από τους ανθρώπους που έζησαν από πρώτο χέρι την πενταετία των μεγάλων διακρίσεων του σπουδαίου σπρίντερ αφού μεταξύ 2019 και 2024 προπονούνταν μαζί στο ίδιο γκρουπ, έστω κατά διαστήματα στις πρώτες χρονιές, όταν ο Γκολομέεβ είχε τη βάση του ακόμα στο Σαν Ντιέγκο και μοίραζε το χρόνο του μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας.
Ο κατά οκτώ χρόνια μικρότερος, Στέργιος Μπίλας, έχει ενστερνιστεί το ρόλο του «διαδόχου» στα ελληνικά σπριντ, κάτι που έδειξε περίτρανα και το καλοκαίρι που μας πέρασε με το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό του Βελιγραδίου, 0.01 πίσω από τον Γκολομέεβ. Όπως το περιέγραψε πολύ εύστοχα ο συνάδελφος Γιάννης Δημητρόγλου στο (εξαιρετικό) του αφιέρωμα στο ΑΠΕ ΜΠΕ, «το βάθρο στο Βελιγράδι ήταν σαν τελετή παράδοσης-παραλαβής».
Το athlead.gr ζήτησε από τον Μπίλα να περιγράψει όλη την κοινή τους πορεία από την πρώτη φορά που τον είδε, μέχρι και τον τελευταίο τους κοινό αγώνα στους Ολυμπιακούς του Παρισιού, και ο ίδιος είπε τα εξής:
«Πρώτη φορά που είδα τον Κριστιάν ήταν το 2011 στο κολυμβητήριο του Περιστερίου, στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα εφήβων/νεανίδων. Το θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήμουν στην κερκίδα με τον πατέρα μου και βλέπω ένα ψηλό παλικάρι και ρώτησα τον πατέρα μου ποιος είναι. Μου λέει ότι είναι ο Γκολομέεβ, αθληταράς, σπρίντερ. Τον είδα σε αυτούς τους αγώνες και από τότε τον παρακολουθούσα γιατί μου άρεσε πάρα πολύ το σπριντ του, τότε ήμουν και μικρός και δεν έκανα ακόμα σπριντ.
Μετά από αυτή την ημέρα πάντα τον παρακολουθούσα και περίμενα πως και πως να αγωνιστεί στα 50μ ελεύθερο, μόνο και μόνο επειδή ήταν ο Κριστιάν, είχε αυτή την αύρα ως αθλητής. Όταν ξεκίνησα κι εγώ στη συνέχεια να ασχολούμαι με το σπριντ τον παρακολουθούσα πιο στενά, τον κοίταζα, προσπαθούσα να καταλάβω τι κάνει και γιατί είναι τόσο πετυχημένος. Το 2019 πήρα μεταγραφή στον Εθνικό και από τότε ενταχθήκαμε στο ίδιο γκρουπ προπόνησης υπό τις οδηγίες του Άκη (σ.σ. Οικονόμου). Ήταν πριν την Ολυμπιακή χρονιά που αναβλήθηκε. Από τις πρώτες προπονήσεις ξεκίνησε να με διορθώνει και να μου δίνει πράγματα που γνώριζε μόνο ο ίδιος.
Το 2022, μετά τους Ολυμπιακούς του Τόκιο, ο Κριστιάν γύρισε επισήμως στην Ελλάδα για προπονήσεις. Μάλιστα είχε επιστρέψει στην Ελλάδα μία μέρα πριν πιάσω το πρώτο μου όριο για το Ευρωπαϊκό της Ρώμης, και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήταν στην κερκίδα και το πανηγύρισε. Από εκεί και πέρα ήμουν σα σφουγγάρι, προσπαθούσα να αντλήσω κάθε γνώση και πληροφορία που μου έδινε, ήταν τρομερός ο τρόπος που τα εξηγούσε, το πως τα ζούσε, ήταν πολύ ζωντανή η περιγραφή. Ο πολύς ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει πόσο δυνατός χαρακτήρας και πόσο έξυπνος είναι, αλλά και πόσους τόνους κολύμπι ξέρει. Είναι απίστευτες οι γνώσεις του Κριστιάν πάνω στο κολύμπι.
Ήταν ο καλύτερος αντίπαλος που θα μπορούσα ποτέ να ζητήσω γιατί κάθε μέρα στην προπόνηση πιεζόμουν να γίνω καλύτερος και τον πίεζα κι εγώ, ήταν κάτι πάρα πολύ όμορφο όλο αυτό που είχαμε χτίσει τα τελευταία τρία χρόνια που προπονηθήκαμε μαζί.
Για εμένα το ελληνικό σπριντ δεν θα είναι το ίδιο χωρίς τον Κριστιάν, δεν θα μου φαίνονται καθόλου ίδιοι οι αγώνες. Ο Κριστιάν είναι από τους λίγους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που είχε αυτό το mentality, αυτή τη σκληράδα μέσα στο call room, δεν μπορώ να το περιγράψω απόλυτα αν δεν το έχει ζήσει κάποιος. Είμαι πραγματικά ευγνώμων που έζησα αυτές τις χρονιές μαζί του και πραγματικά πιστεύω πως αν δεν ήταν δίπλα μου δεν θα ήμουν ο Στέργιος που είμαι σήμερα, δεν θα είχα αυτές τις επιτυχίες».
