Παναγιώτης Βότσης
Σπάνια θα δείτε τον Απόστολο Χρήστου με πλατύ χαμόγελο σε μεικτή ζώνη, αν όμως τον δείτε, υπάρχει πάντα λόγος με βαρύτητα και σημασία.
Ο Έλληνας πρωταθλητής τερμάτισε τρίτος στον παγκόσμιο τελικό των 100μ ύπτιο και κατέκτησε το τρίτο μετάλλιο της Ελλάδας στο θεσμό, μετά το χρυσό 2005 (Γρηγοριάδης) και το αργυρό του 2019 (Γκολομέεβ).
Ο χρόνος δεν ήταν αυτό που ήθελε καθώς δεν έγραψε το πολυπόθητο 52 μπροστά, αλλά μπροστά σε ένα χάλκινο μετάλλιο η απογοήτευση σβήστηκε αυτόματα από το μυαλό του: «Η αλήθεια είναι πως είδα το μετάλλιο αλλά μετά είδα τον χρόνο, ήταν λίγο ανάμεικτα το συναίσθημα, αλλά στο τέλος μένει το μετάλλιο γιατί είναι ένας τελικός παγκοσμίου πρωταθλήματος. Δεν έχει σημασία ποιος θα κολυμπήσει, σημασία έχει τι θα βγεις στο τέλος της μέρας. Είχα δύο χτυπήματα στη διαδρομή πριν τη στροφή. Μου κόψανε πολύ τον ρυθμό. Κόλλησα στη διαδρομή και κοπάνησα δύο φορές κιόλας με το χέρι μου. Στα τελευταία μέτρα ένιωσα ότι έπεφτα αλλά εντάξει, τερμάτισα τρίτος. Αυτό μένει. Ήταν κρίμα από τον Θεό σήμερα. Αν το έχανα όμως, ας το έχανα από τον Βαγγέλη. να το έπαιρνε κάποιος από τους δυο μας. Δεν γινόταν να το πάρει κάποιος άλλος. Ήταν κρίμα από το Θεό, γιατί είδαμε πως ήταν και οι χρόνοι από χθες. Δεν κολύμπησε κανείς 52 δευτερόλεπτα, δεν γινόταν να μην ήμασταν στο βάθρο, κι ας ήμουν έτοιμος κι ας ένιωθα για ένα πιο γρήγορο χρόνο που δεν ήρθε. Δεν πειράζει».
Για την τέταρτη θέση του Βαγγέλη Μακρυγιάννη, 0.02 πίσω του, και το ιστορικό 3-4 της Ελλάδας, πρόσθεσε: «Ήταν πολύ όμορφο το 3-4, είναι μαγικό για την Ελλάδα, πολύ, πολύ ωραία στιγμή. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, είναι ένα παγκόσμιο με μεγάλες ευκαιρίες. Υπάρχουν απουσίες, αλλά εμείς είμαστε εδώ να τις εκμεταλλευτούμε για να τις αρπάξουμε από τα μαλλιά. Άμα δεν είσαι έτοιμος, η ευκαιρία θα πάει χαμένη σίγουρα. Οπότε ήρθαμε εδώ έτοιμοι. Στον τελικό ήμασταν και οι δύο χαρούμενοι και αποφασισμένοι και πιστεύω ότι το δείξαμε και με το αποτέλεσμα».
Σε αυτό το παγκόσμιο έχουν την τιμητική τους τα αδέρφια των Ελλήνων πρωταγωνιτών, αφού μετά τον Μακρυγιάννη, και ο Χρήστου αφιέρωσε το μετάλλιο στον αδερφό του: «Αυτό το μετάλλιο το αφιερώνω στον αδερφό μου που μου έστειλε ένα μήνυμα πριν κολυμπήσω και μου έγραφε να χαμογελάω και να χαρώ τη στιγμή γιατί είναι κρίμα να βρίσκομαι σε τέτοιες διοργανώσεις και να μην το ζω στο τέλος της ημέρας».
Για το τι του δίνει αυτή η εμφάνιση και αυτ΄το μετάλλιο εν όψει των Ολυμπιακών του Παρισιού, είπε: «Εν όψει του στόχου των Ολυμπιακών μου μένει ότι ήμουν καλύτερος από χθες, που αυτό είναι το κομμάτι που μου λείπει, να είμαι πιο ανταγωνιστικός από τον ημιτελικό στον τελικό, έχει φανεί πολλές φορές ότι δεν τα έχω καταφέρει. Μου δίνει ώθηση ότι ήμουν ανταγωνιστικός και πολέμησα στον τελικό. Οπότε αυτό πάει και ανάλογα με το τι κατάσταση βρίσκεσαι, θεωρώ πως θα είμαι καλύτερα και θα αποδώσω καλύτερα στο Παρίσι. Αυτό που έδειξα σήμερα θα το συνδυάσω και με προπόνηση. Ήταν η πρώτη μου προετοιμασία για να κολυμπήσω γρήγορα φέτος, δηλαδή πριν το Δεκέμβρη σεν είχα προετοιμαστεί. Ένιωθα ότι μπορούσα να κολυμπήσω πολύ πιο γρήγορα. Σίγουρα παίζει ρόλο το ότι είναι Φλεβάρης, αλλά θεωρώ πως μπορούσα να το κάνω. Έχω αρκετές κούρσες μπροστά μου και κρατάω το μετάλλιο».
