Theano Papaioannou
Με πολλά και διάφορα ευτράπελα ξεκίνησε η διοργάνωση για την ελληνική αποστολή που όμως δεν χάνει ποτέ το κέφι της και τα αντιμετωπίζει όλα αισιόδοξα.
Όχι όχι μην τρομάζετε… όλοι είναι μια χαρά και οι Έλληνες αθλητές πιο έτοιμοι από ποτέ να τα δώσουν όλα για όλα στον αγώνα. Αυτό που μάλλον δεν πήγε τόσο καλά ήταν η επιλογή του ξενώνων που μένει η Εθνική μας ομάδα.
Ατυχία Νo1: H ομάδα μας μένει στον 10ο όροφο ενός τεράστιου κτηρίου το οποίο έχει μόνο ένα ασανσέρ.
Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει πως για να καταφέρει να φτάσει στα δωμάτιά της όλη η ομάδα χρειάζεται κανά μισάωρο πάνω κάτω ή αλλιώς να αρχίζει να ανηφορίζει με τα πόδια, κάτι το οποίο, όπως καταλαβαίνετε, δεν ενδείκνυται πριν από κάποιο μεγάλο αγώνα. Σε αυτό, νομίζω, θα συμφωνήσουν και οι προπονητές.
Ατυχία Νο2: Το κλιματιστικό είναι άφαντο.
Μπορεί στη Μπάνσκα Μπίστριτσα να μην έχει τα 40άρια της Αθήνας, αλλά ακόμη και με 30 βαθμούς η ζέστη είναι αρκετή για να σου φέρει δυσφορία. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει και κλιματισμός. Επειδή, όμως, η ελληνική αποστολή τίποτα δεν αφήνει στην τύχη του, οι προπονητές έσπευσαν να προμηθευτούν ανεμιστήρες για τα δωμάτια των παιδιών και έτσι η κατάσταση είναι πλέον κάπως καλύτερη.
Ατυχία No3: Καλωσήρθαμε στην άγρια φύση.
Γενικότερα τη Σλοβακία μπορείς να την παρομοιάσεις, θα έλεγα, με ένα τεράστιο λιβάδι. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και γύρω από το πανεπιστημιακό στάδιο δίπλα στους ξενώνες των αθλητών μας. Τα δέντρα δημιουργούν ένα πανέμορφο τοπίο, αλλά φέρνουν μαζί τους και μερικά ανεπιθύμητα έντομα, όπως οι σφήκες. Για να μην τα πολυλογώ, ας πούμε ότι έπεσαν κάτι τσιμπηματάκια αυτές τις μέρες, χωρίς όμως να συμβαίνει τίποτα σοβαρό.
Παρόλες αυτές τις μικρές ατυχίες, όλα τα παιδιά φάνηκαν ενθουσιασμένα με τις εγκαταστάσεις του σταδίου και θα μπουν τις επόμενες μέρες στους αγώνες με πολύ ευχάριστη διάθεση.
Αποστολή στη Μπάνσκα Μπίστριτσα | Θεανώ Παπαϊωάννου
