Πάντα η μέρα πριν την έναρξη μία διοργάνωσης είναι μέρα χάους: παίρνεις διαπίστευση, ψάχνεις κωδικούς, μαθαίνεις που είναι τα πάντα, πως να κινηθείς και το πιο βασικό: που είναι ο καφές.
Ας το πάμε από την αρχή. Ξημερώματα Σαββάτου προσειώθηκα Αττάλεια μετά από δύο δύσκολες πτήσεις που έμοιαζαν σε σημεία με τρενάκι λούνα παρκ. Εξαιτίας της καθυστέρησης των πτήσεων κατά μία ώρα δεν με περίμενε κάποιος από την οργανωτική μέχρι τις 2:40 που έφτασα και έτσι αναγκαστικά πήρα Uber και με πήγε στο ξενοδοχείο ο Χασάν που έβαζε στο δρόμο ανατολίτικα μπιτάκια. Με κράτησαν ξύπνιο, δε λέω. Τσεκ-ιν, ένα γρήγορο μπάνιο και ύπνος γιατί με περίμενε γεμάτη μέρα.
Σήμερα το πρωί η πρώτη εικόνα από το παράθυρο ήταν βροχή και αέρας. «Δεν ξεκινήσαμε καλά», σκέφτηκα, και μετάνιωσα που έφερα μαζί μου βερμούδα. Από το πρωινό κιόλας συνειδητοποίησα πως οι δημοσιογράφοι από ξένα μέσα είμαστε μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού (τιμή για το athlead.gr) ενώ από την άλλη υπάρχουν πολλοί Τούρκοι δημοσιογράφοι και φωτογράφοι από τα τοπικά μέσα. Πρώτος σταθμός της μέρας η συνέντευξη Τύπου στις 11:00, η οποία έγινε σε μία γκαλερί έργων τέχνης μέσα σε ένα πάρκο της πόλης.
Στις 10:00 μπήκαμε στο λεωφορείο της διοργάνωσης για να πάμε. Η είσοδος του πάρκου είχε εμπόδια να κλείνουν το δρόμο, γιατί κανένας μάλλον δεν είχε προβλέψει πως θα φτάσει το λεωφορείο στην γκαλερί. Μετά από μία μικρή σύγχυση, ένας από τους Τούρκους φωτογραφους απλά βγήκε και έκανε στην άκρη τα εμπόδια με όλο το λεωφορείο να τον χειροκροτεί, σε μία αρκετά αστεία σκηνή που μοιάζει ιδιαίτερα… οικεία. Γενικά κάθε φορά στην Τουρκία νιώθω σαν να είμαι στην Ελλάδα, σε αυτό το παράδειγμα μπορεί να ήταν ως προς την “ανοργανωσιά”, αλλα κυρίως είναι λόγω της ζεστασιάς και της ευθύτητας στην κουλτούρα των ανθρώπων. Τι σατζίκ, τι τζατζίκι στην τελική.
Η συνέντευξη Τύπου έγινε σε δύο μέρη, το πρώτο με τους επίσημους και το δεύτερο με τους κορυφαίους αθλητές και αθλήτριες που θα βαδίσουν στη διοργάνωση. Ειπώθηκαν πολλά και ωραία που δεν είναι της παρούσης (θα επανέλθουμε), αλλά το απαραίτητο που πρέπει να ξέρετε είναι ότι η Τζεμάιμα Μόνταγκ μας δήλωσε ότι αναπολεί τον μουσακά της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη (no joke). Ευχαριστούμε Τζεμάιμα, καθόλου δεν πεινούσαμε. Βγαίνοντας ξανά στο πάρκο είδαμε τον ήλιο να λάμπει και καθαρό ουρανό, μία πολύ ευχάριστη εικόνα σε σχέση με αυτή που ξυπνήσαμε.
Καλύτερα και για εμάς αλλά και για την ελληνική αποστολή, η οποία με τις νέες καιρικές συνθήκες επέλεξε να βγει για ένα ξεμούδιασμα στην -εντυπωσιακή- παραλιακή περατζάδα αρκετών χιλιομέτρων που διαθέτει η πόλη, στο σημείο ακριβώς μπροστά από το ξενοδοχείο τους. Δε γινόταν να μην πάω να τους δω έστω για λίγο, πριν αναχωρήσω για την πρώτη ματιά στο venue.
Από τις συζητήσεις με σχεδόν όλα τα μέλη της αποστολής κρατάω τρία πράγματα: 1) η ελληνική αποστολή είναι σε καλή κατάσταση αλλά, είναι και σε αχαρτογράφητα νερά με την σκυταλοδρομία -όπως όλοι- 2) οι περισσότεροι είχαν βαδίσει στο ίδιο venue στο βαλκανικό και ήξεραν τη διαδρομή όποτε έχουν ένα άγχος λιγότερο, και 3) όλοι μας ευχόμαστε για λιγότερο αέρα αύριο σε σχέση με σήμερα. «Στο βαλκανικό δεν είχε αέρα στην παραλία και πήγαμε στην Expo και μας πήρε και μας σήκωσε ο αέρας. Τώρα ελπίζουμε να γίνει ανάποδα», είπε χαριτολογώντας ο Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ.
Η προφανής ερώτηση για τη μεικτή μαραθώνια σκυταλοδρομία βάδην ήταν για τη διαχείριση στα 40 λεπτά που μεσολαβούν ανάμεσα στις δύο κούρσες του κάθε μέλους της ομάδας. Πάνω-κάτω όλοι συμφώνησαν ότι θα υπάρχει ένα κομμάτι ξεκούρασης-αποκατάστασης για να πέσουν οι παλμοί, και μετά ένα κομμάτι ενεργοποίησης για την επόμενη κούρσα.
Αφού τους άφησα να ξεκουραστούν, έφυγα για το χώρο που θα διεξαχθεί ο αγώνας, 30χλμ μακριά, εντός των εγκαταστάσεων της διεθνούς έκθεσης Antalya 2016, με τον χαρακτηριστικό πύργο στη μέση. Η διαδρομή είναι 2χλμ με αρκετά άνετες και ανοιχτές στροφές. Η θέα του τερματισμού από το media tribune που θα κάθομαι είναι αυτή που βλέπετε στη φωτογραφία παρακάτω. Καλή διαδρομή σύμφωνα με τους διεθνείς μας ως προς την επιπεδότητα και την ποιότητα της ασφάλτου, παραμένει όμως η δυσκολία του αέρα που δύσκολα θα μας αφήσει σε ησυχία και αύριο. Αφήνω ασχολίαστο ότι δε βρήκα καφέ πουθενά στη διοργάνωση σήμερα. Κίτρινη κάρτα για τους διοργανωτές -παιδιά θα πεθάνουμε-δώστε κάτι πέρα από chay.
Για τέλος αφήνω κάτι προσωπικό, για όσους έφτασαν μέχρι εδώ. Είναι η πρώτη προσωπική μου διαπίστευση στίβου αποκλειστικά για το δικό μας μέσο, το athlead.gr, και η συγκίνηση είναι μεγάλη.
Πραγματικά ανυπομονώ για τις αποστολές που έρχονται φέτος και τα επόμενα χρόνια, για τους ατέλειωτους καφέδες και την γλυκιά βραδινή κούραση, για τις στιγμές που δημιουργούμε και θα δημιουργήσουμε, για την ολοκληρωμένη δουλειά που θα κάνουμε με την καλύτερη ομάδα που θα μπορούσα να φανταστώ.
Από την Αττάλεια για το athlead.gr, Παναγιώτης Βότσης.