Θοδωρής Μαθιουδάκης
Ο χθεσινός τελικός στο επι κοντώ των ανδρών ήταν θρυλικός από όλες τις απόψεις, με ανατροπές, εκπλήξεις αλλά πάνω από όλα ένα απίστευτο συναίσθημα για όλους τους Έλληνες λόγω του μεταλλίου του Εμμανουήλ Καραλή. Το athlead.gr σας πάει σε ένα μικρό ταξίδι στον χρόνο με ό,τι έγινε χθες στην Emirates Arena.
Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινής, πριν τον τελικό σχεδόν κανείς δεν πίστευε οτι η Ελλάδα θα μπορούσε να πάρει μετάλλιο. Όχι γιατί δεν είχε τις ικανότητες ο Καραλής, αλλά διότι ο Μανόλο δεν βρισκόταν και στην καλύτερη κατάσταση τους τελευταίους μήνες. Όπως δήλωσε και ο ίδιος, είχε αρκετά προβλήματα κυρίως με τα κοντάρια του και δεν μπορούσε να βγάλει μια αξιοπρεπή -για τον ίδιο- επίδοση.
Πριν δύο εβδομάδες στο ΣΕΦ ο ίδιος ο Καραλής μιλούσε με σιγουριά ότι μετά τους δύο τελευταίους του αγώνες σε μίτινγκ στην Γαλλία, θα άρχιζε προετοιμασία για τον ανοιχτό. Όμως η πρόσκληση ήρθε και ο Μανόλο, μαζί με τον πατέρα του και προπονητή του Χάρη Καραλή πέταξαν για Γλασκώβη.
Μπαίνοντας στον αγώνα ο Καραλής είχε την 10η φετινή επίδοση από τους συμμετέχοντες και το 5.50μ πού ήταν το αρχικό ύψος, δεν ήταν μακριά από το φετινό του ρεκόρ (5.72μ). Ο Καραλής ήταν ένας από τους επτά που μπήκαν στο αρχικό ύψος το όποιο και έριξε στο πρώτο του άλμα. Όμως λόγω του γεγονότος ότι σε Παγκόσμια κλειστού οι αθλητές έχουν λιγότερο χρόνο να κάνουν την προσπάθεια τους, ο Καραλής μαζί με τον Ολλανδό Μένο Φλον και τον Πολωνό Πιότρ Λίσεκ, το άφησαν και πήγαν στο επόμενο ύψος (5.65μ).
Το 5.65μ, ήταν το μοναδικό ύψος του αγώνα που δοκίμασαν όλοι οι αθλητές. Στην πλειοψηφία τους μάλιστα το πέρασαν με την πρώτη. Πριν την πρώτη προσπάθεια του Καραλή στο ύψος, το είχαν ήδη ρίξει ο Τούρκος Έρσου Σασμά (ο όποιος δεν κατάφερε τελικά να το περάσει), ο Λίσεκ αλλά και ο Έρνεστ Ομπιένα από τις Φιλιππίνες. Δυστυχώς, όμως την ίδια κατάληξη είχε και το άλμα του Καραλή, που πλέον ήταν κλεισμένος σε μια γωνία και με μόλις μια προσπάθεια στο 5.65μ για να παραμείνει στον αγώνα.
Το φάντασμα της Βουδαπέστης άρχισε να πλανάται πάνω από την Emirates Arena, και οι τρεις άκυρες ήταν κοντά. Όμως ο Μανόλο ήταν καλά, ήταν γρήγορος, ήταν δυνατός, άπλα έπρεπε να βρει το σωστό κοντάρι για να μπορέσει να συνεχίσει.
Το βρήκε, πέρασε το 5.65μ και με μια βαθιά εκπνοή πέταξε όλο το βάρος, όλη την πίεση και συνέχισε για πιο ψηλά.
Τα άλματα στο 5.75μ ήταν ίσως τα πιο “αδιάφορα” του αγώνα. Βεβαίως, αυτό το λέμε τώρα εκ του αποτελέσματος, και κυρίως ξέροντας τι ακολούθησε. Στην πραγματικότητα δεν έγιναν και πολλά σημαντικά σε αυτό το ύψος, Ντουπλάντις και Ομπιένα το άφησαν, Κέντριξ, Νίλσεν και Μάρσαλ το πέρασαν με την πρώτη, ενώ και ο Καραλής το πέρασε με πολύ καλό άλμα με την δεύτερη και έδειξε ότι είχε πλέον “λύσει” και ήταν έτοιμος για την συνέχεια.
Ο τρελό-Λίσεκ είχε μια και μοναδική προσπάθεια στο ύψος, καθώς στα προηγούμενα ύψη έκανε μια άκυρη προσπάθεια και προχωρούσε στο επόμενο, με αποτέλεσμα με την αποτυχημένη του στο 5.75μ να αποχωρήσει χωρίς να περάσει κάποιον πήχη. Σε αυτό το ύψος χάσαμε ακόμη τον Φλον, τον Βέλγο Μπρόεντερς αλλά και τον πολύ φορμαρισμένο Τιμπό Κολέ από την Γαλλία.
Για το επόμενο ύψος, το 5.85μ, θα μπορούσαν να γραφτούν βιβλία ολόκληρα με έξι αθλητές να προσπαθούν σε αυτό το ύψος, αλλά για την ώρα ας τα πάρουμε με χρονολογική σειρά και όσο πιο απλά μπορούμε.
- Πρώτος πήδηξε ο Κέντριξ, και με ένα όμορφο καθαρό άλμα το πέρασε και συνέχισε να κρατάει την πρωτιά χωρίς αποτυχημένες μέχρι εκείνη την στιγμή.
- Μετά ήρθε το πρώτο σοκ, το ρίχνει ο Ντουπλαντις. Δεν περιγράφεται το ποσό σπάνιο είναι να κάνει άκυρη σε τέτοιο ύψος ο Σουηδός, κάτι δεν του πάει καλά.
- Ακολούθησαν άκυρες από Νίλσεν και Ομπιένα, τρεις συνεχόμενες άκυρες και τον Κάραλη να περιμένει στην αρχή του διαδρόμου και να είναι ο επόμενος. Γίνεται ο Μανόλο που πέρασε οριακά το 5.65 να μην το ρίξει και αυτός;
- Και όμως γίνεται, τέλειο άλμα και πάνω από το 5.85 με την πρώτη. Δεν το πίστευε ούτε ο ίδιος, έπιανε το κεφάλι του. Την ίδια στιγμή ο Χάρης Καραλής αλλά και ο Γιώργος Πομάσκι, που καθόταν πίσω από το στρώμα, πανηγύριζαν με την ψυχή τους.
- Μετά τον Κάραλη, αποτυγχάνει και ο Μάρσαλ και κλείνει η πρώτη προσπάθεια με τον Κέντριξ και το Κάραλη στις πρώτες δύο θέσεις όντας οι μόνοι πάνω από τα 5.85μ.
- Έπειτα ακολούθησε φεστιβάλ άκυρων προσπαθειών, η κάθε μία πιο σοκαριστική από την άλλη. Όλοι, ακόμα και ο Ντουπλαντις απέτυχαν στην δεύτερη τους προσπάθεια.
- Κάπου εκεί ο Ντουπλαντις έκανε το reset και πέρασε με την τρίτη αλλά ακόμα ήταν τρίτος πίσω από τον Μανόλο. Ακολούθησαν άκυρες από τους Νίλσεν και Μάρσαλ, οι οποίοι και αποχώρησαν. Ο Ομπιένα άφησε την τρίτη του προσπάθεια και πήγε κατευθείαν στο 5.90μ, κυνηγώντας το μετάλλιο.
Το μοναδικό που στεκόταν ανάμεσα στον Κάραλη και το μετάλλιο πλέον ήταν ο Φιλιππινέζος. Πριν την προσπάθεια του Ομπιένα, πήδηξε ο Κέντριξ συνεχίζοντας το βιολί του περνώντας το και αυτό με την πρώτη. Στην προσπάθεια του Ομπιένα, ο Καραλής δεν μπορούσε να κοιτάξει. Είχε γύρει πάνω σε έναν ηλεκτρονικό πίνακα και περίμενε. Σήκωσε μια στιγμή το κεφάλι του, όταν ο Ομπιένα έτρεχε, έσκυψε για δύο δευτερόλεπτα και όταν το ξανά σήκωσε ήταν πλέον μεταλλιούχος σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Από εκεί και πέρα όλα έγιναν σε fast forward. Ο Μανόλο προσπάθησε μια φορά στο 5.90μ και δύο φορές στο 5.95μ αλλά παρόλα τα καλά άλματα δεν μπόρεσε να τα υπερβεί. Στο μεταξύ ο Ντουπλάντις, που είχε αφήσει το 5.90μ, πέρασε το 5.95μ με την δεύτερη, ανέβηκε πρώτος και μετά την άκυρη του Κέντριξ στα 6.00μ, στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής.
Ο Σουηδός πέρασε με την τρίτη το 6.05μ και έκλεισε το πρόγραμμα με τρεις αποτυχημένες προσπάθειες στο 6.24μ για παγκόσμιο ρεκόρ.
Όσο Ντουπλάντις και Κέντριξ πάλευαν για το χρυσό, ο Καραλής μπήκε σε mood πανηγυρισμών. Πήγε αγκάλιασε τον πατέρα του, τον Πολωνό Μάρτιν Στσεπανσκι που τον επιβλέπει όταν πάει στην Πολωνία, ενώ με λίγη καθυστέρηση τύλιξε και την Ελληνική σημαία γύρω από τους ώμους του.
Όμως κάτι έλειπε, η μαμά. Η μητέρα του Κάραλη έκανε ένα μακρύ ταξίδι για να βρεθεί στην Γλασκώβη αλλά ήταν εκεί με μια Ελληνική σημαία στα χέρια της υποστηρίζοντας τον γιο της. Δυστυχώς δεν της επιτρεπόταν να είναι μαζί με τον Χάρη Κάραλη στην ζώνη των προπονητών στην κερκίδα, αλλά μετά τον αγώνα, έσπασε τα μπλόκα της ασφάλειας και έτρεξε στην αγκαλιά του Μανόλο. Μάλιστα, ο Καραλής άλλαξε και σημαία αφήνοντας αυτήν που είχε αρχικά για αυτήν που κρατούσε σε όλον τον αγώνα η μητέρα του.
Μετα που πήρε και το μετάλλιο, το αφιέρωσε σε αυτήν γιατί δεν σταμάτησε να τον πιστεύει ακόμα και όταν ο ίδιος δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να ήταν σε αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα…
