Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου του Τόκιο ολοκληρώθηκε και οι Ιάπωνες κατάφεραν επιτέλους να παρουσιάσουν μια ολοκληρωμένη διοργάνωση στον κόσμο του στίβου μετά την περιορισμένη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2021.

Αυτό ήταν το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου που βιώνω ως δημοσιογράφος, οπότε σίγουρα θα ήταν άτοπo να το συγκρίνω με τα αντίστοιχα των προηγούμενων ετών. Τουλάχιστον οργανωτικά. Παρόλα αυτά το Παγκόσμιο του Τόκιο ήταν το πρώτο ολοκληρωμένο Πρωτάθλημα που καλύπτω στην Ασία και ως εμπειρία ήταν κάτι πολύ διαφορετικό σε σχέση με τις διοργανώσεις που διεξάγονται στην Ευρώπη.

Η τόσο αισθητή διαφορά πιστεύω ότι οφείλεται σε έναν μεγάλο βαθμό στην ιδιοσυγκρασία των Ιαπώνων που είναι εντελώς διαφορετική από αυτή του δυτικού κόσμου. Η κουλτούρα, τα ερεθίσματα και το περιβάλλον έχουν δημιουργήσει μια ουτοπική σχεδόν κοινωνία που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που θεωρούμε «φυσιολογικό» στην Ευρώπη.

Αποτελεσματικότητα ή ευελιξία;

Πριν φτάσω στην Ιαπωνία είχα ακούσει πως οι Ιάπωνες, και γενικότερα οι Ασιάτες, χαρακτηρίζονται από πειθαρχία και σαν λαός έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το αίσθημα καθήκοντος. Όταν όμως πάτησα το πόδι μου συνειδητοποίησα ότι δεν είναι απλά πειθαρχημένοι, αλλά στην καθημερινότητά τους δουλεύουν λες και έχουν καταπιεί manual με οδηγίες. Ο καθένας είναι αφοσιωμένος στον ρόλο του και προσπαθεί απεγνωσμένα να πετύχει το καλύτερο δυνατό, με αποτέλεσμα όλα να λειτουργούν σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι. Βέβαια, αν κάτι αποκλείει από το προγραμματισμένο το χάος είναι αναπόφευκτο και γι’ αυτό και οι ίδιοι προσπαθούν πάντα να είναι έτοιμοι για όσα περισσότερα ενδεχόμενα μπορούν. 

Στην Ευρώπη, από την άλλη, πάντα υπάρχουν μικρές ή μεγαλύτερες αστοχίες στην οργάνωση των αγώνων. Τουλάχιστον στην -μικρή – εμπειρία μου μέχρι στιγμής δεν έχω συναντήσει διοργάνωση που να έχω ενθουσιαστεί τόσο με την οργανωτική ικανότητα των αρμόδιων όπως στο Τόκιο. Ωστόσο απόρροια αυτού αποτελεί και η μεγαλύτερη ευελιξία που αποδεικνύεται πολλές φορές σωτήρια σε καταστάσεις που χρειάζονται άμεση παρέμβαση. 

Arigato

Η Νο.1 προτεραιότητα στην συμπεριφορά των Ιαπώνων, τουλάχιστον βάση όσα έζησα εγώ προσωπικά, είναι η ευγένεια. Δώδεκα μέρες στο Τόκιο δεν υπήρξε ούτε ένα δείγμα αγενούς αντιμετώπισης από μεριάς τους. Σε ταξί, δρόμους, στάδιο, μαγαζιά όλοι ήταν άψογοι, έλεγαν ευχαριστώ, παρακαλώ, πρόσεχαν και την παραμικρή λεπτομέρεια που λένε η κάνουν για να μην σε προσβάλουν και όλο αυτό το κλίμα σε προδιέθετε να ανταποδώσεις κι εσύ με ένα νεύμα ή μια χειρονομία την ευχαρίστησή σου.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει πιο σπάνια στην Ευρώπη. Εδώ επικρατεί ο ατομικισμός και για να είμαι ειλικρινής αν ρωτήσεις κάποιον κάτι ή πιθανότητα να σε κοιτάξει απειλητικά κάνα δυό φορές επειδή του χαλάς την ηρεμία με την ερώτησή σου είναι πολλές.

Μαθήματα savoir vivre εντός σταδίου

Καταλυτικό ρόλο στην επιτυχία μιας διοργάνωσης πέρα από τα καθαρά οργανωτικά ζητήματα έχει και ο κόσμος που βρίσκεται στο στάδιο. Οι Ιάπωνες έβγαλαν sold out τα εισιτήρια στα περισσότερα απογευματινά sessions και κατάφεραν να γεμίζουν το Ολυμπιακό στάδιο, αλλά δυστυχως το κλίμα δεν ήταν ανάλογο των προσδοκιών μου. Μάλλον το γεγονός ότι έχουν συνηθίσει να είναι πιο λιτοί στις αντιδράσεις τους, τους έκανε λιγότερο ενθουσιώδεις και κατ επέκταση λίγο παράταιρους για κερκίδα σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα.  

Στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις οι φίλαθλοι είναι πιο ένθερμοι, πιο θορυβώδεις, ζουν το κάθε session σαν να αγωνίζονται οι ίδιοι. Εκεί που ο Ιάπωνας φίλαθλος χειροκροτά ήσυχα στην θέση του, ο Ευρωπαίος θα είχε ήδη σηκωθεί όρθιος να φωνάξει, να εμψυχώσει τον αθλητή που υποστηρίζει ή ακόμη και να αρχίσει να χοροπηδάει από τη χαρά του. Κι αυτό το πάθος ήταν ένα στοιχείο που σίγουρα έλειψε από τη διοργάνωση.

Με λίγα λόγια την Ασία απολαμβάνεις μια άψογη, σχεδόν αψεγάδιαστη, διοργάνωση, ενώ στην Ευρώπη ζεις μια εμπειρία που έχει ναι μεν τις αδυναμίες της αλλά όλοι ζουν και αναπνέουν σε ρυθμούς αγώνων. Στο μυαλό μου πλέον η ιδανική διοργάνωση θα ήταν ένας συνδυασμός μεταξύ των δύο. Μια συνύπαρξη της ιαπωνικής πειθαρχίας με το ευρωπαϊκό ταμπεραμέντο που δίνει μια έξτρα ζωντάνια στον αγώνα.